27 augustus 2022 Solent Needles of punaises

Na anker ophalen bij de grote cliff Old Harry in Studland Bay. Gaan we dan op weg naar de Solent. Het regent pijpenstelen, echt engels dus. Het is 0530 uur, gunstig met het tij. Ook hier de waarschuwing van grote stroming. Dus op juiste moment erdoor heen.  1,5 uur motoren met de stroom mee,  er is nauwelijks wind.

We turen naar 4 belangrijke kenmerken. Een rode lichtopstand op the Needles, een rood/witte veilig vaarwaterboei die de lijn aangeeft naar de inloop,  een rode boei die we stuurboord langs moeten en een West kardinale boei, die we bakboord gaan paseren.

We zoeken de horizon af naar de grote witte cliff rotsen, die er uit zien als naalden. Vandaag aan deze kant is het zoeken naar naalden in een hooiberg. We noemen the Needles inmiddels al punaises. We varen er keurig op het juiste tij langs en draaien nog even naar de cliff voor wat extra foto’s. 

Daarna komen we bij de haven ingang bij Yarmouth. Uiteraard erg vroeg en de havenmeester verteld ons een mooring boei op te pikken buiten de haven en te wachten tot er plek is aan een walkashore mooring. 10.00 uur kwam het teken,  Pinta, kom maar binnen er is plek nu.  We maken vast en beginnen aan een wandeling in het dorp, valt ons een beetje tegen. De volgende ochtend maken we een rondje om de rivier de Yar,  door het bos heen en via andere zijde via het  bos terug.

Alle paden en hekken zijn betaald uit schenkingen.  Een mooie wandeling en eindigen we in het dorpje Freshwater, waar we zoals gewoonlijk in de supermarkt een lekkere bak ijs kopen.  Die we leeg lepelen met de plork die we altijd meenemen in onze rugzak. Uiteraard lopen we ook nu door naar Freshwaterbay en ontmoeten daar vissers die makrelen takelen. Want vissen kon je het eigenlijk niet noemen.

  Na 2 nachten liggen aan stroom en water,  doet Astrid de was en gaan we voor de helft van het havengeld buiten de haven nog een nacht aan de mooring hangen en drogen de was in de wind.  We worden ’s avonds getrakteerd op gezellige doedelzak muziek op 1 van de buur boten. De taxiboot blijft intussen af en aan varen.

We slapen goed en vertrekken de volgende morgen rond kentering en varen door naar Cowes. Uiteraard regent het pijpenstelen en om 1000 uur is het droog.  We komen exact op kentering binnen en krijgen een plekje in de haven.  We moeten nog even wennen aan de Engelse prijzen, 48 euro is normaal hier. We besluiten om te onderzoeken of we een volgende keer bij Folly-inn kunnen liggen.  De kaart zegt diepgang 1 meter, maar de havenmeester zegt meer dan 2 meter zelfs bij spring. Alleen bij spring kan het soms een uurtje langer duren voordat je weer weg kunt varen. We drinken daar een biertje en Astrid een typisch engelse pot of tea.

We geocachen er nog op los en komen bij het Osborne House buitenverblijf en onderkomen van Queen Victoria. De dag erop willen we de andere zijde van de rivier bekijken en besluiten op de step het red squirl path af te leggen. We geocachen langs de rivier en komen met half lege accu aan in Newport. We steppen een rondje door het dorp en steppen zuinig met de laatste stroom de route weer terug. Achter ons ligt een Engels stel Mike, Jo en Zack. Hij werkt als programmeur bij Raymarine. Het geeft gelijk leuke gespreksstof en we komen op de slechte gps antenne in de Axiom 7 pro plotter. Hij verteld dat het een hoofdpijn dossier is voor Raymarine en alleen een externe antenne het goed doet op deze kleine plotter. Er is simpelweg te weinig ruimte in de behuizing om genoeg ruimte te bieden voor de interne gps ontvanger. We nemen een gps antenne van hem over en installeren deze direct. Het systeem is ineens razendsnel op coördinaat. Een echte verbetering lijkt het dus. Maar,… eerst zien en dan geloven. We gaan de komende dagen eerst maar eens testen. ‘ S avonds vangt een buurman een grote zeebaars en vraagt of wij die willen hebben.  Het is inmiddels al donker maar we doen het, Astrid fileert het beestje vakkundig en maakt er mooie plakken van. Die gaan we vandaag lekker opeten. Om 1100 uur gaan we weer los onderweg naar Portsmouth.