17 augustus 2022 eerste druppels regen.

We liggen in Dartmouth in de rivier de Dart en hebben het naar de zin. We zijn blijven liggen aan de walkashore steiger. Makkelijk voor boodschappen en als je rondje wil lopen. We hadden mazzel dat iemand los gooide en wij op die plek even vast komen maken om te zoeken hoe het werkt. Het was direct een top plek en zijn blijven liggen.

Dus begonnen we aan een kleine verkenning van de omgeving. Direct 33% steiging de berg op en na enkel uurtjes weer terug op de boot. We hebben het naar de zin en besluiten nog wat langer te blijven liggen.

Vanaf deze plek lopen we naar engelse KIM, doen wat leuke geocaches en besluiten de rubberboot weer op te pompen. We verkennen met de dinghy de rivier en komen aan bij het roze FBI restaurant pub ( door velen aangeraden) Ook hier twee dagen geen eten en besluiten we door te lopen naar Dittersham om ook daar nog een geocache te scoren.

We kopen een ijsje en lopen via het “Wad” terug. Het is laag water en onze rubberboot ligt nog net in het water. We varen de rivier weer af en komen langs een nederlandse vertrekkers boot (de Noordekroon uit Enkhuizen) die na een jaar op de terugweg is en aan een marine mooringboei ligt tegenover de Noss on Dart haven. Inmiddels wordt het overal wat rustiger en ook hier zijn nu wat vrije plaatsen. We gaan de dag erop met heel aparte ferry naar de overkant, naar Dart Habor. En beklimmen na het bezichtigen van de stoomtrein ook aan deze kant van de rivier de berg en op advies van Engelsen Jody en Adam bezoeken we een cave. Zij hebben daar de nacht aan het strand doorgebracht en slepen een grote koelbox met zich mee de berg op. Later komen we ze weer tegen als ze een supboard gehuurd hebben en zij nog even de auto moet halen.

We hebben contant met Joep en Pauline van de Miesje uit Lelystad Ook vertrekkers en zei hebben het voornemen ons op te zoeken in Dartmouth. We leggen zoals we zijn (Hollanders) een rubberboot langs onze boot en weten met goed verhaal de plaats te reserveren. We hebben gezellig gewandeld, gevaren met dingy’s op de rivier en besluiten uit eten te gaan bij RDYC de yaghtclub.

Lekker gegeten maar niet veel actieve zeilers ontmoet. Ook hier is er behoorlijk vergrijzing. Dus de volgende dag worden door Joep en Pauline getrakteerd op kip op de kobb. Zeer geslaagd, lekker en vooral erg gezellig.

Inmiddels zijn we weer toe aan een nieuw plekje en besluiten de oostelijke richting aan te houden. En maken de plannen voor Portland. De weerberichten zijn zoals gewoonlijk slecht houdbaar en wijken bij aanvang van een reis al snel af. Weinig wind, niet Zuidwest en dus veel de motor bij staan. Wel worden bij de haven mond nog getrakteerd op de Dartmouth zeehond en onderweg weer op een grote groep dolfijnen.

We ontdekken dat na enige dagen stil liggen waarschijnlijk de snelheidsmeter onder de boot is dicht gegroeid. Hierdoor missen we de gegevens snelheid door het water. Maar dus ook de berekening van schijnbare wind en de afgelegde nautische mijlen worden niet meer opgeteld. We doen een beproefde truck en halen een nylon lijn al varend van voor naar achter over de romp. Helaas wordt het wieltje niet op gang gebracht en moeten we alles dan maar uitrekenen. Zodat we zo nauwkeurig mogelijk bij de kaap van Portland Bill uit komen, want hier kan bij springtij 6,2 knoop tegen stroom staan. Die wil je dus niet tegen hebben. We rekenen uit dat na 9 uur varen we om 1930 de kentering kunnen pakken waarbij de stroom 0,8 knoop mee draait om de hoek naar wederom 0,8 knoop mee. Wij komen exact uit en worden keurig om de hoek gezet na het aan de juiste zijde passeren van de centrifuge voor deze kaap. Berucht want we worden zelfs nog even telefonisch gewaarschuwd door goede zeilvriend die door de wol geverft is, Geert van de Thalassa. We komen in bijna donker aan in de grote haven van Portland en maken vast in de marina. Na bestuderen blijken de mooring boeien hetzelfde te kosten als eigen anker. Dus vragen wij ons af van wie is dit water nou eigenlijk. We betalen de havenmeester voor 2 nachten 90 euro en nemen de rust om uit te zoeken hoe het zit met die ankerbaai en moorings. De 2e dag doen we boodschappen bij de Lidl en brengen deze weer aan boord.

Daarna lopen we ons bij een wandeling klem op de marinebasis. Ook hier net als in Den Helder kunnen we niet verder ivm hekken, dus na een geocache bij het WO-II museum nemen we een steil costalpath de berg op.

Hier wil Astrid een stonecircle bezoeken die absoluut uit de route ligt. We blijven over de paden struinen en komen zo een oude gevangenis en een alpaca range tegen waar we alleen maar walibi’s kunnen ontdekken. Ook is de andere zijde van de marine basis de begrenzing en na enige uren komen we weer op de boot.

Ik heb nog een klus te klaren de ontbrekende snelheid over water, schijnbare wind en afgelegde nautische mijlen. Na dat ik nogmaals de flos onder de boot doorhaal, alle stekkers in de zuurvrije vaseline zet en uiteindelijk op alle apparatuur een update draai hebben we alle gegevens weer terug. Het is gefixt en we kunnen bij het varen van Portland naar waymouth toch al gauw 2,4 nm varen, alles even testen. Alles werkt weer. Astrid heeft vooraf gebeld met de havenmeester en we zijn van harte welkom in de geweldige buitenhaven van waymouth. Een top plaats vergeleken met Portland.