We zijn op Guernsey beland op weg naar Engeland. De stop op Guernsey hebben we nodig om nog wat corona siteseeing goed te maken. We besluiten dan ook in de haven te gaan liggen en worden naast een lang blijvende boot geparkeerd. Een gezellige plek naast Engelsen waarvan de Kids de boot even mogen gebruiken als vakantie huisje. Als de ouders even een poosje naar huis zijn. Erg aardige jonge lui en weer gezellig, o ja en goed voor ons engels. Mijn Frans is zowiezo niet best. Daar heeft meester Morris zijn best op gedaan, maar mijn interesse lag niet zo bij vertalen van de muziek van de poppys. We besluiten een Guernsey dagkaart bus te nemen en beginnen aan de anticlockwise bus route 92 rondom het hele eiland. We stappen uit bij bunkerhill, om vanaf daar te lopen naar Fort Doyle.
Hier worden we na het nemen van wat mooie foto’s en zoeken van een geocache tegen gehouden door rode vlaggen van de klein kaliber schietbaan rond het fort. Het lijkt wel of heel de wereld aan het oefenen is en aan het voorbereiden op mogelijke agressie van buiten af. We lopen langs de rode vlaggen en worden steeds getrakteerd op het geluid van inslagen en ricouchets. We drinken ons meegebrachte bakje koffie op, op een bankje met uitzicht over Pembroke Beach. We lopen weer terug naar een bushalte, de route rijdt langs mooie uitzichten richting de Beaucette Marine. Ook hier ligt een geocache, niet gevonden, we willen graag de veel besproken smalle ingang met eigen ogen zien.
Altijd goed voor een volgende keer als we er willen liggen. Na een korte wandeling komen we in een grote kom met inderdaad een smalle ingang tussen de rotswanden. We besluiten om dit van heel dicht bij te bekijken en beklimmen het pad langs de klif. We worden beloond met een prachtig uitzicht over de haven en over de zee richting st peterport. . We zoeken ons een ongeluk naar de geocache één ieder zal wel denken, waarom hangen die Nederlanders overal aan de rotsen, maar we kunnen hem niet vinden. Na hier nog een broodje te hebben gegeten gaan we de bus weer opzoeken. We lopen een andere route terug langs een met bramenstruiken overwoekerde kassen complex. De struiken hebben zelfs de ramen eruit gedrukt.
Onderweg naar de bushalte komen we nog langs een mini winkeltje. Twee vrouwen zitten zich te vervelen op hun telefoon en het lijkt of we de eerste en enige klanten zijn van de dag. We kopen en ijsje en lopen door naar de opstap plaats van bus 92. We stappen in en vervolgen de route langs de noordzijde van het eiland. Bij Grandes Rocks stappen we uit en lopen op blote voeten langs het strand en komen op de grote berg waarop uiteraard weer een grote bunker staat. Ook hier ligt een geocache en hebben we een prachtig uitzicht over zee.
Later als we naar engeland varen zullen we hier langs varen. We zijn in al die jaren nog nooit in Engeland geweest, omdat we een hond hadden en Roger en Buddy zouden dan aan allerlei quarantaine regels moeten voldoen en dat wilde we ze niet aandoen. We pakken weer de bus en zetten de reis via de Noord kant voort. We stappen nog uit bij een plaatsje, st Martin waar een boerenmarkt zou zijn. Uiteraard was die na 1200 uur allang opgeruimd en we lopen een tuin in, vol met sculpturen. Waar je na neertellen van 14 pond ook nog een vijvertje zou kunnen bekijken.
Dat doen we dus niet en zoeken de bus weer op en komen aan de zuid kant weer uit bij st peterport onze haven. We kletsen nog gezellig met onze engelse buren en wisselen allerlei grappige taalweetjes uit. Wij spreken goed Engels ten opzichte van hun, geen, Nederlands, dus dat winnen we alvast. We krijgen een vraag over de werking van het toilet, want eerder heeft de andere zus gebruik gemaakt van de boot van de ouders. Nu blijkt dat in het kleine toilet nogal wat papier is gebruikt, en na een korte inspectie mijnerzijds is de afvoer dus helemaal verstopt en de boel zal dus gedemonteerd moeten worden. Vaders had al gezegd dat hij dit zou doen als ze weer aan boord zouden komen. Dit is altijd een bijzonder onaangenaam klusje. Gelukkig zaten er 2 toiletten in de boot dus geen probleem. In de haven mocht je het toilet toch al niet gebruiken, omdat in de havenkom het water blijft staan tot aan de drempel en dus niet ververst wordt.
De volgende dag gaan we boodschappen doen in de plaatselijke Mark & Spencer foodhall, geen grote supermarkt maar alles wat we nodig hebben is er. Na het wegbrengen van de boodschappen gaan we zwemmen in één van de rots basins. Nou ja, ik ga zwemmen en Astrid ook, maar zij doet er iets langer over om door te komen. We liggen nog heerlijk in de zon en kijken naar alle mensen om ons heen. Oude stellen die in complete handdoek jurken omkleden en even een duik nemen. Daarnaast een jonge vrouw die probeert donkerbruin te worden door langdurig te bakken rondje zwemmen en weer langdurig bakken. Daarnaast een stel vol met tatoos en piercings die gewoon topless gaan liggen en andere zwemmers in verwarring achter laat. We besluiten de volgende dag de boot te verplaatsten naar de buiten haven en leggen vast aan een vrij drijvende steiger. Hier brengen we de nacht door om ’s morgens om 04.45 uur de wekker te zetten, we gaan om 6 uur de steiger verlaten.
Al vroeg engelse tijd, steeds weer verwarrend, springen we uit bed, doen een ontbijt en maken de boot zeilklaar. We starten de motor en zachtjes kabbelen we de haven uit. Er staat een behoorlijke wind tegen maar de stroming hebben we fors mee. Er was iets met wind tegen stroom. En dan een versnelling door de Alderneyrace. We varen langs de door ons eerder bezochte beaucette Marine en kruipen tegen de wind in, met grote golven om de oostkant. Als we bij de Noordkant aankomen hijsen we de zeilen en beginnen met 1 rif. Het waait flink en we kunnen al snel draaien richting engeland en het rif kan er weer uit eruit. We maken snelheid tot bijna 8 knopen en hebben de stroom dwars. Dat is weer even nieuw. Stroming dwars in plaats van mee of tegen. We varen met mooie snelheid op de traffiline af en zien het ene na het andere grote vrachtschip op de AIS plotter verschijnen. We kunnen iedere boot aanklikken , op de plotter, op onderscheppen en controleren of we er voor of achter langs zullen gaan. Bijna alles gaat voor langs met een vaart met 20 tot 30 knopen ipv onze 6 of 7. Eerst de snelweg naar rechts. Even een middenberm van een uur varen en dan de snelweg naar links. De wind houdt lang aan en we varen recht op Dartmouth af. We hebben ons netjes aangemeld met het E- C1331 bij de autoriteiten. En hebben al antwoord gehad, dat we welkom zijn. Zodra we weer telefoon netwerk hebben bellen we nog even met broer Lex die ook met de, voor hem, nieuwe boot na Groningen nu weer in Friesland vaart. We vertellen dat we nog steeds geen dolfijnen hebben gezien. Maar ineens voor de kust duiken er Jan van Genten in het water en zien we allemaal sprot om de boot. Niet veel later zwemt er een grote groep dolfijnen op ons af en springen ze uit het water, links en rechts om de Pinta. We leggen de boot even stil en bekijken een ware show.
Na de show begint het binnenlopen van de haven mond. Een grote berg, klif met in het midden een ingang gemarkeerd met boeien en lichten. We turen langs de kust naar rode en groene boeien. Na deze te hebben gespot varen we langzaam de rivier op, op zoek naar een ligplaats voor de nacht. Het is zo druk dat de havenmeester alleen maar aangeeft vol. Net voor ons gaat iemand van een ponton weg en we besluiten de boot eerst maar even neer te leggen en rustig uit te zoeken waar we dan wel kunnen liggen. Uiteindelijk was de keuze gewoon uitstekend, we konden op deze plek met steiger naar de wal gewoon voor 3 nachtjes boeken. We zijn in Dartmouth en krijgen binnen enkele minuten na aankomst netjes bericht van de autoriteiten. De Q vlag mag naar beneden en we mogen van boord. Welkom in Engeland.
Atlantic crossing 2022 tot ..........🇱🇺🇩🇪🇧🇪🇲🇫🇩🇰🇸🇪🇦🇨 