7 july 2022 weer een vroege start.

We verblijven nog een dag in Le Havre en gaan samen met Maarten en Thea de heuvel beklimmen. Na wat brood halen en andere boodschappen trekken we de wandelschoenen aan en klimmen de heuvel op. We komen langs een kerk die open staat en we gaan naar binnen en maken wat mooie foto’s. Daarna lopen we verder en komen langs oude gebouwen die allemaal worden gerenoveerd en eindigen boven op het klif. Hier staat een tentje met jongelui die op de fiets een reisje maken en het klif als uitzichtpunt gebruiken om te overnachten. Je moet niet slaapwandelen want hekken staan hier niet in Frankrijk. We gaan even bij een bunker zitten en genieten van de meeuwen die nu op oog hoogte gebruik maken van de thermiek en zwevend rondjes draaien. Na een heerlijk broodje van moeder The(res)a vervolgen we de weg de heuvel af op zoek naar de hangende tuinen. We komen bij een grote fortificatie en midden daarin een hele grote bloemen tuin. Veel voorkomende beroemde namen van bloemen en een heerlijke bak koffie gaan we weer de berg af. Na 20.000 stappen zakken we nog even lekker onderuit op de boot. We vullen de watertank controleren alles voor het zeilen. Het geen we steeds doen voor we weer los maken voor een volgende tocht

Zeilen betekent afhankelijk zijn van wind, weer, stroming en dus soms heeeel vroeg opstaan. In Le Havre hebben we de tocht voorbereid en moeten we rekening houden met een kaap, dit keer duidelijk te herkennen, Phare de Gatteville.

Bij deze punt zijn nog wat zaken belangrijk. Zijn we te vroeg dan zal het er heel hard tegen stromen. De wind staat west noordwest en zal er voor zorgen dat we daar moeten laveren. En daarna zal de stroming mee gaan staan maar de wind helaas lang tegen. We staan op om 0400 uur, ontbijten en gooien de lijnen los om 0500 uur. Na een contact met de Port control werden alle lichten van rood naar groen gezet en konden we de haven van La Havre verlaten. In grote golven en in het donker heeft Astrid op het voordek de zeilen gehesen.

En na wat gerommel door mijn voorbereiding om te reven, kon Astrid het zeil met 2 reven hijsen en konden we de koers pakken naar St Vaas la Hoque. Hoger konden we eerst niet varen. Maar al snel liepen we met de motor bij, hoog genoeg om de kaap ruim te kunnen ronden. We drinken de al klaar gezette koffie en genieten van een prachtige zonsopgang. ….En maken de winnende Breehorn foto 😀

We gooien nog even de hengel uit in de hoop ons diner te vangen en stoeien over het water op zoek naar onze eerste dolfijnen. Helaas tot nu toe alleen iets wat leek op de voor ons bekende bruinvissen. Na 7 uren zeilen bereiken we de kaap en zijn nog wat aan de vroege kant, zoals altijd bij ons. We varen nog wat heen en weer een besluiten een beetje tegenstroom voor lief te nemen en ontwijken de vele lobsterpotten van de vissers. We zeilen in een mooi windje in soms kolkende stroming die steeds harder mee gaat staan en daarmee halen we soms de 9 knopen om daarna weer overstag te gaan en weer wat te worden weggezet. Maar na vele uren heerlijk zeilen lijken we de kaap voorbij te komen en begint de wind zoals beloofd wat door te zetten. Met voldoende rif in de zeilen banen we ons een weg naar de haven van Cherbourg. Maarten zei nog, voorbij de kaap even om het hoekje de haven in. Dat stuk heeft toch nog flink wat uren in beslag genomen en was goed te zeilen. We blijven angstvallig weg bij kardinalen Noord en West omdat daarachter of wrakken schuilen of ondiepe rotspartijen. We moeten nog een aantal klappen maken uit de kust en motorsailen het laatste stuk de havenmond in. Een mega fortcomplex in het water met daarachter de eerste havenkom. Dit biedt meteen bescherming tegen wind en stroom. We volgen de koers naar de 2e haven ingang en komen in een kom waar marine schepen en ferries aankomen en afmeren. Daar strijken we de zeilen en varen de 3e havenkom in van de jachthaven van Cherbourg. We maken vast om 1910 uur en zijn tevreden over de tocht. Weer een mooie ervaring rijker. We zoeken elkaar even op en wisselen de belevenissen uit met onze zeil vrienden. Jos en Loes zijn ‘smorgens ook vetrokken uit Deauville en kwamen exact gekijk met ons binnen. Jos lag wat ver weg van ons aan een andere steiger en wilde graag wat dichterbij liggen maar de motor startte ineens niet meer. Na wat speurwerk konden we het euvel achterhalen en bleek een kabel connector de boosdoener. We spreken af om de volgende avond samen te dineren, met de kookkunsten van Loes.

Vandaag bezoeken we een paraplumuseum. Een pluutje kost hier 1750 euro dus we kijken alleen even rond en besluiten geen Pinta logo in een paraplu te laten verwerken. Hier worden met tientallen borduurmachines hele bijzondere paraplu’s geproduceerd.

We eten een chocoladebroodje bij een vijver en gaan op bezoek bij een groot museum, la cite de la mer. Hier is een grote atoomonderzeėer opgesteld die te bezichtigen is. Bijzonder omdat deze is ontmanteld en dus voor publiek open staat. We lopen met een Nederlands sprekende voice recorder door de imposante onderzeeer en bedenken dat dit wel heel krap is met zoveel mensen in een kleine ruimte. Dit is de eerste duikboot waar iedereen een eigen bed heeft. We volgen de route en ik probeer nog even hoe het voelt om deze grote boot te besturen.

Vanaf dit complex is ooit de Titanic vertrokken, voordat deze op een ijsberg liep. Dit maakt deel uit van het museum. We lopen door de grote wachtruimte waar alle gelukzoekers ooit zijn ingestapt. De kaartverkoop en bagageband zijn nog in tact en in schril contrast met de nieuwe ferry die nu aan dezelfde steiger vertrekt. We lopen langs alle verhalen en zien de gebruikte apparatuur uit die tijd en verbazen ons over de coördinaten waar de Titanic is gezonken tussen New york en Bermuda in. Door de vele faxen van de passagiers is de fax met voorspellingen van ijsbergen op de verkeerde stapel gekomen en heeft de kapitein belangrijke berichten gemist.

We lopen nu door naar voor ons het mooiste museum het zee aquarium. Hier wordt met beeld en geluid het ontstaan van de aarde en oceanen tot het heden uitgebeeld. Met werkelijk schitterende 3 dimensionale beelden en geluiden van dolfijnen, orka’s en walvissen wanen wij ons al een beetje op de oceaan. Astrid is niet weg te krijgen bij verliefde zeepaardjes en we genieten dus echt van dit laatste museum. Een echte aanrader.