In Gosport (Portsmouth) liggen we aan een walkashore finger mooring. We vermaken ons met inkopen bij de Aldi en kijken naar heel veel jonge scholen makrelen in de haven. Men weet ons te vertellen dat het eens per jaar gebeurd en dat met een week alles de haven uit is, waarheen weet niemand te vertellen. Ze springen geregeld boven het water uit als van onder af grote makrelen op ze aan het jagen zijn. Lijkt op kanibalisme. Verschillende haven bewoners vissen er op los om een maaltje bij elkaar te sprokkelen. Ook op de dam voor de haven wordt druk gevist. Op krabben, makrelen en het liefst zeebaars. We zijn nog een paar vaste liggers ten dienste om schade te voorkomen door snel uit de boot op een andere boot te springen en dan te zorgen dat er geen schade ontstaat. Er staat geregeld flinke stroom in de havens en daar is niet iedereen altijd op beducht. Wij zitten te wachten op een mooi wind gaatje om in Engeland wat Oostwaarts op te schuiven. Eastborne hebben we geen zin in een sluis, Brighton net wat te dicht bij. Maar New Haven hadden we nog niet eerder bedacht. We hadden lars met de Laaxum, Breehorn 48 daar ook naar binnen zien schuiven. Dus gaan we met wat minder goed weer in regenpakken de haven uit en kiezen de kortere doorsteek, de Bowlder, bij Selsey Bill, door, scheelt 1,5 uur omvaren, waar je wel uit moet komen met wind en stroom mee. Er kan een geduchte stroom ontstaan, omdat ook hier het water van tientallen meters terug valt naar ongeveer 5 meter. Hierdoor perst het water, langs allerlei gaten er door heen. We komen exact op het goede moment aan en gelukkig komt ook het zonnetje er weer doorheen. We genieten van de grote witte kliffen en zien in de verte Brigthon liggen.
Wind is er niet veel maar al motor zeilend varen we naar de haven van New Haven. We melden ons netjes bij Port control, want ondanks dat het een heel klein dorpje is komt er wel een mega ferry in een uit. Als er dan ook een motorbootje zonder melden op vhf gewoon doorgaat wordt hij via hele harde megafoons de les gelezen. De ferry heeft de volle breedte nodig van de ingang en daar kan geen motorbootje meer naast. De ferry gaat vooruit naar binnen en achteruit er weer uit dat doet ie helaas ook om 0400 uur ‘snachts. En dan lijkt of hij met zijn motoren de havenmond schoon rammelt van stenen.
Als we net terug zijn van een biertje in een kroegje komt er een Nederlandse boot (Undervover) de haven in varen. Ze draaien rond en we helpen ze even aanpakken aan de drijfsteiger. Het is leuk om eindelijk weer eens Nederlanders tegen te komen en we zitten dan ook snel aan een biertje in de kuip. Marco en Jolanda hebben ook voornemens te gaan reizen met hun boot de Undercover (Jeaneau47) en zijn dat nu alvast aan het testen. We hebben gezellig gekletst en gaan niet te laat naar bed want we willen 0600 uur beginnen aan de oversteek terug naar de Franse kust.
Ik flans weer een E-C1331 in elkaar waarmee we UK verwittigen hun niet Eu land te verlaten en eten een lekker hapje. Om 2200 uur komt de achter buurman nog even vragen welke diepte wij onder de kiel hebben staan, want bij hem is de laatste meter bijna verdwenen. Het tij moet nog een uurtje zakken. We trekken zijn boot een beetje naar die van ons, want wij liggen in een gaatje van dik 6 meter diep. Later komen er nog 2 kleine zeilbootjes met jongelui binnen, de 1 liep aan de grond en kon nog net met de schrik vrij komen. De andere had al aan de grond gezeten en liet nu continu de bilgepomp draaien, omdat hij ergens lek geslagen was bij het roer. Spannende verhalen maar we gaan maar snel naar bed want om 0400 uur verlaat de ferry met veel geweld de haven weer. Wij staan om 0500 uur op en om 0600 uur bij ochtend gloren verlaten we de haven en varen langs de seven sisters. Grote kliffen op weg naar Eastborne.
We worden weer getrakteerd op dolfijnen en zijn blij dat de ochtendmist weer optrekt. We hadden bekeken dat snel oversteken van de traffic line op het (snelweg) eerste deel ons de kans zou geven om via de middenberm in een rechte lijn naar Boulogne te varen. Dat werkte, na haaks oversteken en het passeren van een aantal grote tankers komen we verder. Het is mooi om te zien waneer jij als klein zeiljachtje de lijn oversteekt grote tankers hun koers wijzigen om jou alle ruimte te geven. Waarvoor dank. Uiteraard kunnen we alles goed volgen door onze AIS en plotter. We komen aan het einde steeds meer plat voor de wind en besluiten dan ook eerder de tweede snelwegbaan over te steken. Ook daar ontmoeten we grote tankers en containerschepen. Waarvan er één het heel spannend maakt. zelfs na aanroepen geen reactie terug geeft. Net als wij de snelheid en koers willen wijzigen, zie ik op mijn ais dat hij de koers 1 graad verlegde. Hij schoof daardoor ook voor ons langs en daarmee kunnen wij gewoon onze koers behouden.
Niet veel later zien we de Undercover ineens weer op het scherm verschijnen. Zij zouden naar Dover, maar hebben toch Boulogne gekozen. De haven van Dover heeft grote problemen met de net vernieuwde steigers die blijkbaar geen veilig onderkomen bieden. We kwamen exact gelijk binnen en omdat hij onderweg makrelen had gevangen hebben we gezellig bij ons aan boord gegeten. In Boulogne was de haven leeg ten opzichte van de heenreis. We ontmoeten nog kittie en Eric van de Blueprint, ook zij zijn onderweg terug naar Nederland.
We nemen afscheid van Undercover en gaan weer vroeg onder de wol. We rekenen nog even uit hoe nu de bij Europese tijd ook alweer de wekker moet staan en vertrekken met opkomende zon. Wederom een mooi uitzicht en we motoren om de Cap-Gris-Nez. Al snel kunnen we zeilen, maar niet veel later zakt de wind weer in. Weer veel motoren dus. Astrid probeert nog een visje te vangen maar dit is niet gelukt. Bij Duinkerke besluiten we nieuwpoort ook over te slaan en door te zeilen naar Oostende, zodat we morgen bij zonsopkomst aan de terug weg kunnen beginnen naar Nederland.
Atlantic crossing 2022 tot ..........🇱🇺🇩🇪🇧🇪🇲🇫🇩🇰🇸🇪🇦🇨 